Het Verhaal

Mijn naam is Els Boot. Ik ben geboren op 6 maart 1955 in Den Haag als tweede dochter van Ben en Gerda Boot Drost. Over mijn leven valt eigenlijk niet zoveel te vertellen. Ik ben, geloof ik, redelijk normaal en tamelijk doorsnee. Een sociaal democraat in hart en nieren maar wel een kritische. Ik studeerde MO Geschiedenis aan de School voor Taal- en Letterkunde in Den Haag en later Nederlands Recht aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Al op jonge leeftijd was ik lid van de Gemeenteraad van Rotterdam, later voorzitter van een Rotterdamse Deelgemeente en daarna gedurende 11 jaar burgemeester in een plattelands gemeente. Bijna alles vind ik leuk en inspirerend, behalve achtbanen want daar word ik misselijk van. Toch heb ik eigenlijk maar één passie; boeken! Ik dank alle auteurs die mij gedurende mijn leven vele uren verwondering hebben bezorgd. In een boekwinkel word ik hebberig en bibliotheken voelen voor mij als een schatkamer. Het is niet de honger naar kennis die ik met lezen wil stillen, het is een ongebreidelde behoefte aan verwondering dat mij drijft. Elke verhaal, verteld of geschreven, geeft inzicht en begrip voor degene die het schrijft of vertelt. Taal en woorden zijn meer dan de begrippen waarvoor ze staan en het spijt mij zeer dat ik niet alle talen van de wereld spreek en lees zodat ik de ware intenties van woorden kan begrijpen. Het is zoals Karen Armstrong schrijft in haar boek 'Een Geschiedenis van God, vierduizend jaar Jodendom, Christendom en Islam; ...'Wanneer moslims de Koran in vertaling lezen, zeggen ze dan ook vaak dat ze het gevoel hebben een heel ander boek onder ogen te hebben, omdat niets van de schoonheid van het Arabisch wordt overgebracht......'...'Het lezen van de Koran is daarom een spirituele discipline, iets wat Christenen moeilijk kunnen begrijpen omdat ze geen taal hebben die voor hen net zo heilig is als Hebreeuws, Sanskriet of het Arabisch dat voor Joden, Hindoes of Moslims is...'

Taal is een cultuurdrager, maar de diepte ervan  wordt onderschat. Daarom laat ik mij nog met genoegen dagelijks verwonderen door het geschreven en gesproken woord en mij meevoeren in de verhalen van mensen, hun taal en hun woorden.